«Ευφημείτε! Προς τι αυτή η παράξενη κραυγή; Ας μην υπάρξει κανένας θρήνος για (τον/την όνομα του τετελεσμένου) όπου διάλεξε να πεθάνει ενώ βρίσκεται μέσα στο σώμα του/της. Η τελευτή ενός/μιας πρέπει να γίνεται σε ιερή σιγή.» Έπειτα ακολουθούν τα «Ανακαλυπτίρια», στα οποία ο θεουργός ξεσκεπάζει το πρόσωπο του τετελεσμένου. Η κεφαλή του τετελεσμένου ξεσκεπάζεται γιατί είναι η κατοικία του αθάνατου νου ο οποίος βρίσκεται στο σφαιρικό κρανίο όπως ο Ιερός Πρώτος Νους βρίσκεται στην Έμπυρη σφαίρα. Έπειτα από μερικές επιπρόσθετες κηδευτικές τελετές και έθιμα ο θεουργός ξεκινά να ψέλνει επωδούς και ύμνους ενώ οι τελεσιουργοί βοηθοί περιέρχονται γύρω από την κλίνη. Για τον «ενταφιασμό» οι τελεσιουργοί επιστρέφουν και μένουν ακίνητοι στις θέσεις τους γύρω από την κλίνη. Ο θεουργός συμβολικά θάβει τον τετελεσμένο ρίχνοντας τρεις χούφτες χώμα πάνω στον λευκό μανδύα πάνω στο σώμα του τετελεσμένου.
Το χώμα εμποδίζει την «μόλυνση» των ιερών πεδίων από το σώμα του τετελεσμένου και επιτρέπει την διάλυση και αποχωρισμό της ψυχής του από το σώμα. Στην συνέχεια είναι μια πολύ σημαντική εργασία που ονομάζεται «Αναπνοή και ψυχής έξωσης». Ο θεουργός κρατάει στα χέρια του το κεφάλι του τετελεσμένου με τα δύο του χέρια και επικαλείται τους Θεούς να βοηθήσουν στην έξοδο της ψυχής του τετελεσμένου. Κατόπιν ο θεουργός υποδεικνύει στους βοηθούς να θωρακιστούν με το «ηχούμενο φως» και την «τριπάνοπλη δύναμη» και να προετοιμαστούν να ανέβουν τα ιερά πεδία. Ο θεουργός μπορεί να πει κάτι σαν το παρακάτω: Εσσάμενον πάντευχον ακμήν φωτός κελάδοντος, αλκή τριγλώχινι νόον ψυχήν θ' οπλίσαντα, παν τριάδος σύνθημα βαλείν φρενί μηδ' επιφοιτάν εμπυρίοις σποράδην οχετοίς, αλλά στιβαρηδόν (Χαλδαϊκά Λόγια απόσπασμα 114 εκδόσεις Ιδεοθέατρον) «Τέκνο μου, αφού ενδυθής την πάνοπλον ακμήν ενός ηχούντος φωτός και οπλίσης την ψυχήν και τον νουν σου δια της ισχύος της εχούσης τρεις αιχμάς, ρίψε μέσα στο πνεύμα σου κάθε σύμβολο της τριάδος και μη συχνάζεις εδώ και εκει (διασπώμενος) εις τους εμπυρίους ρύακας αλλά συγκεντρούμενος»
Ο θεουργός αρχίζει να καλεί την ψυχή του τετελεσμένου, επικαλούμενος την τριπάνοπλη δύναμη, τον θείο σπινθήρα της Νόησης του Ενός που υπάρχει μέσα μας και το αποκαλούμε πνεύμα, την προβολή του Ενός στην ψυχή του ανθρώπου που ονομάζεται Άνθος της ψυχής. Προτρέπει τον τετελεσμένο να οραματιστεί αλλά και να βιώσει την «ένδυση» της ψυχής του με φωτεινό μανδύα και να σκαρφαλώσει στην έμπυρη σφαίρα. Ενώ ο θεουργός «καλεί» την ψυχή του τετελεσμένου οι βοηθοί αρχίζουν να ανασαίνουν πιο βαριά και βαθιά και γρήγορα σε συγχρονισμό με τις επωδές και τις ψαλμωδίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου