Μήπως η σκοτεινή ενέργεια είναι μια ψευδαίσθηση;

Ο επιταχυνόμενος ρυθμός της διαστολής του Κόσμου μας δεν μπορεί να οδηγείται τελικά από μια μυστήρια δύναμη, που ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια, αλλά κατά ένα παράδοξο τρόπο, από την κατάρρευση της ύλης στις μικρές περιοχές του διαστήματος.

Με το πέρασμα του χρόνου, η ύλη συσσωρεύεται σε μια δομή, που μοιάζει μένα δίκτυο ιστών, από υπερσμήνη γαλαξιών, αφήνοντας έτσι ολοένα και μεγαλύτερα κενά πίσω της. Και αυτός ο μεγαλύτερος ρυθμός επέκτασης του κενού - που αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του σύμπαντος - μπορεί να είναι η εξήγηση για τα παρατηρούμενα φαινόμενα, που συνήθως αποδίδονται στη σκοτεινή ενέργεια.

Οι αστρονόμοι έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν το 1998 ότι η διαστολή του Κόσμου συμβαίνει με ένα συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό. Η μυστήρια απωστική δύναμη υπεύθυνη για αυτό το γεγονός, ονομάστηκε σκοτεινή ενέργεια, αν και οι επιστήμονες ακόμα δεν ξέρουν τι είναι.
Τώρα όμως, ο φυσικός Syksy Rasanen του Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και Ερευνών (CERN) στη Γενεύη, λέει ότι τελικά μπορεί να μην χρειαστούμε τη σκοτεινή ενέργεια. Όσο αντίθετα με τη διαίσθηση μας κι εάν ακούγεται, ο αυξανόμενος ρυθμός επέκτασης μπορεί να οφείλεται στην κατάρρευση των μικρών περιοχών του σύμπαντος κάτω από τη βαρύτητα, εξηγεί ο Syksy Rasanen.

Βαρυτικό φρένο στην διαστολή του Κόσμου

Οι κοσμολόγοι εδώ και καιρό υποθέτουν ότι η συνολική διαστολή του Κόσμου δεν επηρεάζεται από τις ιδιότητες των μικρών περιοχών μέσα σε αυτόν, επειδή αυτές οι ιδιότητες θα πρέπει να υπολογίζονται κατά μέσο όρο στις μεγαλύτερες κλίμακες.
Αλλά σε οποιαδήποτε δεδομένη περιοχή του διαστήματος, η δύναμη της βαρύτητας μεταξύ των τμημάτων της ύλης ενεργεί ως φρένο στην επέκταση. Αυτό σημαίνει ότι η επέκταση πρέπει να επιβραδύνεται γρήγορα στις περιοχές με πολλή ύλη, ενώ θα συνεχίζεται χωρίς πολλή μεταβολή στις συνήθως κενές περιοχές.
Κι αυτή η διαφορά στο ρυθμό επέκτασης μεταξύ των διαφορετικών περιοχών του Κόσμου, θα μπορούσε να παραγάγει την παραίσθηση της σκοτεινής ενέργειας, λέει ο Rasanen. Και ακόμα πιο παράξενα, ακόμα κι αν ο ρυθμός επέκτασης μειώνεται ή μένει σχεδόν ίδιος σε κάθε περιοχή, ο μέσος ρυθμός επέκτασης για τον Κόσμο συνολικά μπορεί να αυξάνεται.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όσο περνά ο χρόνος οι πυκνότερες περιοχές απορροφούν ακόμη περισσότερη ύλη σε αυτές, λόγω της δύναμης της βαρύτητας, η οποία εκκενώνει κι άλλο τις λιγότερο πυκνές περιοχές. Αυτή η διαδικασία έχει οδηγήσει στη συμπύκνωση της ύλης στους γαλαξίες και τα σμήνη των γαλαξιών, με ολοένα μεγαλύτερα κενά ενδιάμεσα τους.

Ανοικτό ζήτημα

Ο Rasanen αναγνωρίζει ότι έχει βρει μια απλουστευμένη θεωρητική περιγραφή μόνο της επίδρασης των διαφορετικών ρυθμών επέκτασης στα κενά και τις πυκνές περιοχές.
Αλλά έως ότου καθοριστεί πλήρως αυτό, υποστηρίζει ότι οι αστρονόμοι δεν μπορούν να λένε ότι ο επιταχυνόμενος ρυθμός οφείλεται στη σκοτεινή ενέργεια. "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το ζήτημα δεν έχει λυθεί", τονίζει.
Εάν όντως οι διαφορές της πυκνότητας έχουν μια σημαντική επιρροή στην επέκταση του Κόσμου, ακολούθως οι μελλοντικές μετρήσεις του ρυθμού επέκτασης βασισμένες στις έρευνες των σουπερνοβών, μπορεί να παρουσιάσουν διαφορετικούς ρυθμούς επέκτασης στις διαφορετικές κατευθύνσεις, συμπληρώνει.
Ο Rasanen παρουσίασε την εργασία του σε μια διάσκεψη με τίτλο "Σημαντικά Ζητήματα για το Καθιερωμένο Μοντέλο της Κοσμολογίας", στο Λονδίνο.